donderdag 15 januari 2009
Max leert lepelen
Wij zijn hard op weg naar de fase "Zelluf Doen". Vanavond ging Max namelijk zelf zijn yoghurt eten. Ofwel, zelf op zijn gezicht en kleding smeren... En dan komen papa en mama er altijd te laat achter dat ze weer een slabbetje vergeten zijn! Wel super om te zien, hoe graag hij nieuwe dingen wil proberen. Net zolang tot hij het zelf kan. Daarmee wordt ook gelijk het geduld van ons uitgerekt, want alles zal vanaf nu veel langer gaan duren en daar moeten we dus rekening mee houden in de planning!!
maandag 12 januari 2009
Lanzarote Max
Max is in Lanzarote geweest. Op uitnodiging van Pake en Oma Bakker, ging Max met papa en mama met het vliegtuig (eerste keer!) naar het zonnige eiland. Max had net zijn oorontsteking weten te overwinnen en we waren nog even bang dat hij er tijdens de vlucht last van zou hebben. Dit was gelukkig niet het geval. Max gedroeg zich als een hele goede reisgenoot. Een tikkie hyper, maar dat hoort er bij, niets leukers dan op en neer met papa in het smalle vliegtuigpad toch? En machtig mooi man, die start en landing, zat hij lekker uit het raampje te kijken, om vervolgens steeds het luikje dicht en open te doen. Ook een leuk spel. Verder heeft hij zelfs even geslapen. In zijn slaapzakje, op twee stoelen met tijgertje naast zich.
Verder hebben we het heerlijk gehad. Was lekker zonnig. Dus ondernam Max een tweede poging op het strand (in Frankrijk was het nog geen succes) en uiteindelijk heeft Max zichzelf overwonnen en op het zand gelopen.
In het complex had Max al snel zijn favoriete bezigheid gevonden: hellingen op en af lopen. Gedurende de week beperkte dit zich niet tot het complex. Nee.... in elke willekeurige plaats waar wij waren, had Max een missie: op zoek naar een geschikte helling om deze vervolgens onder luid gekrakeel op en af te lopen. Met natuurlijk het nodige vallen en opstaan en een grote blauwe bult op zijn voorhoofd!
We hebben het heerlijk gehad. Met Max was het genieten, sliep als hij moest slapen, vrolijk als hij wakker was. Alleen met het diner kon Max het niet lang volhouden, niet eens zozeer om dat hij te moe was. Nee, de wetenschap dat er buiten de eetzaal een mooie helling op hem lag te wachten deed hem ongeduldig heen en weer bewegen in zijn stoel. Als hij er eenmaal uit was, liep hij in een eigenwijze tred linea recta naar de helling.
Het enige wat te betreuren was, was het feit dat toen opa en oma een dagje op Max pasten, hij had bedacht een soort rustdag te nemen. Ofwel: daar waar hij normaal erg wakker, druk en vrolijk was, besloot hij nu voornamelijk te rusten. Daarmee viel het door opa en oma bedachte dagprogramma in het water. Het is hem vergeven.....
donderdag 1 januari 2009
Max is klaar voor het nieuwe jaar
Het gaat gelukkig een stuk beter met Max, heeft wel lang geduurd. Maar nu heeft onze kleine man zijn praatjes en streken weer helemaal terug! Hij ontwikkelt zich steeds meer, heel gaaf om te zien. Hij lijkt ook steeds meer te snappen. Hij danst, dat is zo schattig. Als hij muziek hoort, zet hij zijn dromerige blik op en gaat met zijn bovenlijfje heen en weer of doet een poging om door de knieeen te gaan en weer omhoog te komen. De held. Verder drinkt hij sinds kort uit een pakje, met een rietje, vindt hij heel stoer. En hij is voor de tweede keer geknipt. Het is heel kort, wij noemen hem nu ook even Military Max....
Op 31 december werd Max wakker van het mooie vuurwerk. Hij zat rechtop in zijn bedje, pakte Tijgertje en keek mij aan met een blik die zei: "haal me hier nu uit en neem me mee, ik wil kijken". Vervolgens heeft hij denk ik zo'n 45 minuten naar al het vuurwerk gekeken, terwijl hij allemaal bewonderende kreetjes slaakte.... Hij is ook even mee naar beneden geweest, heeft met ons geproost op het nieuwe jaar. Dat vindt hij namelijk ook leuk: als iemand ook maar een glas in zijn handen heeft, moet Max proosten. Met wat hij ook in zijn handen heeft. Het is en blijft genieten. Vooral nu Military Max weer aan de beterende hand is....
Abonneren op:
Posts (Atom)