En zo kom je uit het ziekenhuis, inclusief Maxicosi met inhoud... En dan? De eerste dagen was het vooral wennen met en aan elkaar. Heel bijzonder om het mannetje langzaam te leren kennen en te ontdekken wat hij nodig heeft. En natuurlijk kost dat de nodige nachtrust. Jammer maar helaas. Heel apart ook, dat die kleine Max schijnt te ruiken wanneer wij net even willen slapen! Hij ligt zelf dan ook te slapen, dus je denkt: dat is mooi... En dan net als jij je oor te rusten legt, begint hij te huilen. Ach ja... Zoals iedereen blijft zeggen: dat hoort er nu eenmaal bij.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten